Są pojęcia, które niełatwo wyjaśnić. Pojawiają się ni stąd ni zowąd jako praktyka językowa. Taką praktyką, której zakres trudno byłoby jednoznacznie określić jest Nowe Budownictwo. Czym właściwie jest? Wiemy na pewno, że nie jest wielką płytą. Bo wielka płyta to duże bloki mieszkalne budowane z prefabrykowanych elementów konstrukcyjnych, które powstawały od lat dwudziestych na świecie i od lat 50tych w Polsce. Wielka płyta jest więc tym nieszczęsnym blokiem mieszkalnym, w którym ściany są cienkie, sąsiedzi głośni a balkony małe. Wydaje się, że nowe budownictwo to całkowite zaprzeczenie wielkiej płyty. O grubych ścianach, przestronnych wnętrzach i balkonach, często kryjące w sobie mieszkania dwupoziomowe jest nowym standardem masowego budownictwa i marzeniem niejednej rodziny. Nowe budownictwo bardziej niż blok przypomina raczej kamienicę, powstaje w tych częściach miasta, które dopiero się rozwijają tworząc ładne, projektowane w całości osiedla, które zamieszkiwane są zwykle przez wyżyny klasy średniej. Nowe budownictwo jest więc próbą stworzenia warunków mieszkaniowych w mieście, które są zbliżone do kamienic a jednocześnie dużo od nich nowocześniejsze. Jeśli więc ktoś nie chce remontować mieszkania w zniszczonej i często wciąż podejrzanie zasiedlonej kamienicy, jeśli ktoś nie chce też czuć się upchany jak sardynka w bloku i może sobie na to pozwolić wybiera się do dewelopera i tam kupuje wymarzone 60-100 metrów Nowego Budownictwa.
