Doprowadzenie w okresie średniowiecza do perfekcji technologii produkowania ceramiki budowlanej zaowocowało możliwością wykorzystania ceramiki jako materiału do pokrycia dachów. Dachówki ceramiczne są materiałem właściwie nieporowatym, o minimalnej nasiąkliwości wodą. Do ich wykonanie konieczny jest specjalny dobór surowca i warunki wypału. Oprócz niskiej nasiąkliwości dachówki muszą się cechować wyższą wytrzymałością mechaniczną niż zwykła cegła (także mrozoodpornością) oraz gładkim zewnętrznym spiekiem pozwalającym na swobodne spływanie wody opadowej. Opracowano kilka kształtów i sposobów układania dachówki na przygotowanych uprzednio połaciach dachowych. Specjalnie uformowane są dachówki biegnące wzdłuż kalenicy i umieszczane na szczytach u zbiegu połaci. Ogromną zaletą ceramicznego pokrycia dachowego, w porównaniu z gontem lub słomianą strzechą, jest jej ognioodporność. Po nękających średniowieczne miasta pożarach, starano się w trakcie odbudowy stosować ceramiczne pokrycia dachowe, mimo że były wówczas nieporównywalnie droższe od gontu. Widziana od góry panorama miasteczka, stanowiąca mozaikę czerwonych dachów jest nieodmiennie malownicza i urokliwa. Zalety dachówek ceramicznych doceniane i wykorzystywane są również w budownictwie współczesnym. W porównaniu z tańszymi dachówkami cementowymi – ceramiczne są lżejsze, trwalsze i jednak bardziej estetyczne.
