Na terenie naszego kraju od najdawniejszych czasów wznoszono budynki drewniane. Nie było w tym nic dziwnego, ponieważ ogromną część powierzchni porastały przepastne i bogate w najlepszy surowiec lasy. Murowane były początkowo tylko najważniejsze świątynie, natomiast pierwsze siedziby książąt piastowskich również były drewniane. Z drewna wznoszono zabudowania grodów i otaczające je umocnienia obronne. Podstawowym wrogiem budownictwa drewnianego były pożary, a te zdarzały się często, szczególnie podczas wojen. Gdy tylko była możliwość zastępowano domy drewniane zabudową murowaną. Jednak przez wieki to drewno nadal stanowiło podstawowy budulec, szczególnie na wsiach, w osadach rolniczych i rzemieślniczych. Obecnie, gdy pozostały już tylko relikty dawnej architektury drewnianej, czynione są starania, aby obiekty te uchronić przed zagładą. Otrzymują one status zabytku poprzez wpisanie di krajowego rejestru zabytków i w ten sposób otrzymują podstawową ochronę prawną. Tworzone są również muzea na świeżym powietrzu gromadzące najbardziej typowe i najcenniejsze obiekty budownictwa drewnianego – domy chłopskie, karczmy, kościoły, młyny, kuźnie. Budynki te przenosi się z ich pierwotnego usytuowania na teren skansenu. Jest to możliwe dzięki specyfice konstrukcji drewnianych pozwalającej na rozłożenie jej deska po desce i ponownym złożeniu na nowym miejscu.
